sábado, 5 de abril de 2008

DE VIGOBLOG




Publicado por Pablo Eifonso en

A cidade véngase coa luz, ás agachadas, cando o día esmorece. Cos compoñentes axeitados vaise desvelando, perfila a súa escala, declara e reclama contundente as formas, golpea cun sinfín de portasdaire e xunquillos ás olladas incrédulas. Por un momento é Oporto, atlántica e mariñeira. En lugar de avergoñarse das costas e esixir ascensores, proclama aos catro ventos e ao solpor a súa natureza terrea, Castro primixenio abaixo. E amosa orgullosa, como tódalas grandes cidades , a súa catedral, homenaxe en formigón á nai nutricia, ao pan noso de cada día que algúns, ignorantes e duros de corazón e de ouvido, queren demoler.
Onte mesmo.

No hay comentarios: